sanatorium
19 september 1936
Toen we de dokter verlieten
en even de kapel van het sanatorium in Prądnik Biały [N.Krakau] binnenstapten,
hoorde ik deze woorden in mijn ziel:
'Mijn kind, nog een paar druppels in je kelk,
het zal niet lang meer duren.'
Vreugde vervulde mijn ziel.
Dit was de eerste roep van mijn geliefde Bruidegom/Wederhelft en Meester.
Mijn hart smolt, en er was een moment waarop mijn ziel werd ondergedompeld
in de hele zee van Gods Genade.
Ik voelde dat mijn missie in al zijn volheid begón.
De dood vernietigt niets dat goed is.
Ik bid het meest van al voor zielen
die innerlijk lijden ervaren.
[db694]
Reacties
Een reactie posten