kruis-weg 2

4 mei 1937

Vandaag ging ik even naar Moeder-Generaal, en vroeg haar:

'Lieve moeder, hebt u enige inspiratie gehad

met betrekking tot mijn vertrek uit het klooster?'

Moeder-Generaal antwoordde: 

'Tot nu toe, zuster, heb ik je altijd ingehouden.

Maar nu laat ik jou de volledige vrijheid om te kiezen wat je wil.

Je kunt de congregatie verlaten, of je kunt blijven.'

Dus ik antwoordde: 'Heel goed.'

Ik overwoog om onmiddellijk naar de Heilige Vader te schrijven

om hem te vragen mij van mijn geloften te ontheffen

Toen ik Moeder-Generaal verliet

daalde er opnieuw duisternis over mijn ziel.

Net als in het verleden.

Het is vreemd dat

elke keer ik toestemming vraag om de congregatie te verlaten

deze duisternis mijn ziel binnendringt

en ik het gevoel heb dat ik helemaal alleen ben gelaten.

Terwijl ik deze kwelling van de geest ervoer

besloot ik onmiddellijk naar Moeder te gaan

en haar over mijn vreemde kwelling en strijd te vertellen.

Moeder antwoordde: 

'Dat weggaan van jou is een verleiding.'

Nadat ik een tijdje met haar had gesproken, voelde ik enige opluchting.

Maar de duisternis bleef bestaan.

'Deze Goddelijke Barmhartigheid is iets prachtigs

en het moet een groot werk van de Heer zijn

aangezien Satan zich er zo hevig tegen verzet

en het wil vernietigen.'

Dat waren de woorden

van onze geliefde Moeder Generaal.

[db1115]