louise lateau 7

"Het onderstaande gedeelte is afkomstig uit het boek 'Zoals de bisschop het zag' door Caspar Henry Borgess, wijlen de bisschop van Detroit. Een ooggetuigenverslag van zijn bezoek aan Louise Lateau op vrijdagochtend 20 juli 1877. Louise was in extase ten tijde van het bezoek.

'De eerste van ons gezelschap

die naar voren stapte en haar zegende was ds. A., en als antwoord glimlachte Louise. Deze zogenaamde glimlach is niet echt een glimlach in de natuurlijke orde, maar een eigenaardige verlichting van haar gelaat, de lippen voldoende open om haar tanden te kunnen zien. 

Als test van haar mystieke herkenning was ds. S. dan weer gekleed als boer, op deze dag ook niet geschoren... Hij stapte naar het voeteneind van het bed en zegende haar. Toen zei die beantwoordde, met die bijzondere glimlach, weerklonk een langdurig Oh! door de hele kamer, in de veronderstelling dat ds. S. was wat hij leek: een Nederlandse boer. Men riep: Monseigneur, is die heer dan een priester?En nadat hij bevestigend had geantwoord, klonk er opnieuw, nu vreugdevol, Oh! door de kamer.

Daarentegen werd meneer M. steeds aanzien voor een priester uit Chicago, en meerdere keren tijdens onze Europese reis werd aangenomen dat hij mijn eerwaarde metgezel was. Ook M. kwam naar voren om haar te zegenen, en deed dat op een zeer patriarchale manier, waarbij hij op een zeer plechtige manier een groot kruis vormde. Maar Louise glimlachte niet.

Vervolgens liep de benedictijnse pater uit Engeland rond in de kamer, ging achter het hoofdeinde van het bed staan en zegende van daaruit Louise, wat ze opnieuw erkende met een prachtige 'Glimlach'.

Al deze experimenten werden in plechtige stilte uitgevoerd, waarbij alle ogen op het extatische gericht waren en de harten klopten van bewondering voor de wonderen waarvan zij getuige waren.'

'Gisteren zei Mgr. Dumond, toen hij tegen mij sprak over de extatische: ‘Ik weet niet, en wil er ook niet over geïnformeerd worden, of er in uw borstkruis een reliek van het Heilig Kruis zit. Maar áls dat erin zit, zal ik nu vertellen hoe Louise Lateau zal handelen als je het haar aanbiedt: ze zal in een zittende houding in haar bed opstaan, en het kruis in haar gevouwen handen houden, haar gelaat zal stralen van vreugde, en zo zal ze blijven totdat u het wegneemt.'

Uiteraard wilde ik deze verklaring graag verifiëren. Daarom deed ik op het juiste moment mijn borstkruis af, en hield het bij de ketting over de borst van de vrouw in extase. Als een flits stond ze op, voorovergebogen in een volledige halve cirkel, mijn crucifix in haar stevig gevouwen handen vasthoudend, ogen naar de hemel gericht, en gelaat stralend van vreugde, alsof het werd verlicht door een goddelijke straal. 

Ik pakte opnieuw de ketting vast, zonder de bedoeling te hebben het kruis van haar af te pakken, en begon het omhoog te trekken, toen ik tot mijn grootste verbazing ontdekte dat ik de vrouw naar believen kon optillen, alsof ze maar een pond woog. 

Maar mijn verbazing nam toe tot ontzag, toen de Extatische, gehoorzaam aan mijn gedachte, prompt haar grip op mijn crucifix ontspande en als dood op bed viel. Ze had het kruis stevig vastgeklemd met beide handen, helemaal bebloed, de kostbare stromen stroomden minutenlang langs de polsen. Maar op mijn kruis zat geen bloedvlek - nee, het zag eruit alsof het net gepolijst was.

Er was een nieuwe openbaring gedaan, en ter bevestiging daarvan beval ik haar in gedachten tot bewustzijn te komen. Ze gehoorzaamde meteen, draaide haar hoofd naar mij toe, en keek mij vragend aan. Opnieuw, enkel in gedachten zei ik [niet hardop]: Dat is genoeg!... en haar hoofd viel op dat moment achterover, haar ogen waren strak gericht en net als voorheen hield ze op met ademen, tenminste voor zover ik kon waarnemen.

Er wordt gezegd dat Louise alleen de Franse taal verstaat en spreekt, maar door het door mij uitgevoerde experiment ben ik ervan overtuigd dat ze in haar extase net zo goed Engels, Duits als Latijn verstaat.'"

[bron]