heiliging 1

Tegen het einde van het eerste jaar van mijn noviciaat 

begon de duisternis zijn schaduw over mijn ziel te werpen. 

Ik voelde geen troost in het gebed. 

Ik moest veel moeite doen om te mediteren. 

De angst begon over mij heen te slaan. 

Toen ik dieper in mezelf ging

kon ik niets dan grote ellende ontdekken.

Ik kon ook duidelijk de grote heiligheid van God zien. 

Ik durfde mijn ogen niet naar Hem op te slaan

maar reduceerde mezelf tot stof onder Zijn voeten 

en smeekte om genade. 

Mijn ziel bevond zich bijna zes maanden in deze toestand. 

Onze geliefde moeder-directrice moedigde mij aan op deze moeilijke momenten. 

Maar dit lijden werd steeds sterker.

Het tweede jaar van het noviciaat naderde. 

Elke keer dat ik me herinnerde dat ik mijn geloften moest afleggen, huiverde mijn ziel. 

Ik begreep niet wat ik las, ik kon niet mediteren, het leek dat mijn gebed God mishaagde. 

Het leek dat ik door het naderen van de Heilige Sacramenten God nog meer beledigde.

Maar ondanks dit, onthield mijn biechtvader me niet één enkele Heilige Communie.

God werkte heel vreemd in mijn ziel. 

Ik begreep helemaal niets van wat mijn biechtvader mij vertelde. 

Eenvoudige waarheden van het geloof werden voor mij onbegrijpelijk.

Mijn ziel leed aan angst en kon nergens troost vinden.

Op een gegeven moment 

kreeg ik de zeer krachtige indruk dat ik door God afgewezen werd. 

Deze vreselijke gedachte drong dwars door mijn ziel heen. 

Te midden van het lijden, begon mijn ziel de pijn van de dood te ervaren. 

Ik wilde dood maar kon het niet. 

De gedachte kwam bij mij op: wat voor nut heeft het om naar deugden te streven? 

Waarom zou je jezelf doden als dit alles onaangenaam is voor God? 

Toen ik dit aan de directrice van de novices bekendmaakte, kreeg ik het volgende antwoord: 

'Weet, lieve zuster, dat God jou heeft uitgekozen voor grote heiligheid. 

Dit is een teken dat God jou heel dicht bij Zichzelf in de hemel wil hebben. 

Heb een groot vertrouwen in de Heer Jezus.'

Die vreselijke gedachte om door God afgewezen te worden... 

is de werkelijke marteling die de verdoemden ondergaan. 

[db23]