rode rozen

Op een keer tijdens het noviciaat... 

toen moeder-directrice mij naar de keuken van de afdeling stuurde... 

was ik erg van streek omdat ik de potten, die erg groot waren, niet kon hanteren. 

De moeilijkste taak voor mij was het afgieten van de aardappelen... 

en soms morste ik de helft met het water.

Toen ik dit aan moeder-directrice vertelde... 

zei ze dat ik er na verloop van tijd aan zou wennen 

en de nodige vaardigheden zou verwerven. 

Toch werd de taak er niet eenvoudiger op

omdat ik elke dag zwakker werd. 

Dus ging ik weg als het tijd was om de aardappelen af te gieten.

De zusters merkten dat ik deze taak vermeed en waren zeer verrast. 

Ze wisten niet dat ik niet kon helpen, ondanks al mijn bereidheid om dit te doen 

en mezelf niet te sparen.

Tussen de middag... 

tijdens het gewetensonderzoek... 

klaagde ik bij God over mijn zwakheid.

Toen hoorde ik de volgende woorden in mijn ziel:

'Vanaf vandaag doe je dit gemakkelijk, Ik zal je sterken!'

Die avond...

toen het tijd werd om het water uit de aardappelen af te tappen...

haastte ik me om de eerste te zijn die het deed... 

vertrouwend op de woorden van de Heer. 

Ik pakte de pot met gemak op 

en goot het water perfect weg.

Maar toen ik het deksel eraf haalde 

om de aardappelen te laten stomen... 

zag ik daar in de pot, op de plaats van de aardappelen... 

hele bossen rode rozen, onbeschrijflijk mooi! 

Ik had nog nooit zulke rozen gezien!

Zeer verbaasd 

en niet in staat de betekenis hiervan te begrijpen

hoorde ik een stem in mij zeggen:

'Ik verander jouw harde werk 

in boeketten met de allermooiste bloemen

en hun parfum stijgt naar Mijn troon.'

Vanaf dat moment 

heb ik geprobeerd de aardappelen zelf af te gieten

niet alleen tijdens mijn week als ik aan de beurt was om te koken

maar ook ter vervanging van andere zusters als zij aan de beurt waren.

En dat doe ik niet alleen

maar ik probeer ook als eerste te helpen bij elke andere lastige taak

omdat ik heb ervaren hoezeer dit God behaagt.

[db65]