zofia tajber 2

Alles wat Zofia omringde en bezig hield

had, afgezien van de gewone, steeds ook een andere, mysterieuze betekenis.

Winkeltje spelen met haar vriendinnen voor het huis, meisjesliedjes zingen, een tochtje met haar ouders  maken over de rivier de Teteriv, alles leek al haar roeping aan te kondigen om een ​​mooiere tuin aan te leggen en bloemen van een hogere liefde te plukken.

Geleid door het voorgevoel dat ze de lijdenden en de armen zou dienen, probeerde ze zich daarop voor te bereiden op een manier die ze later als volgt zou omschrijven: 'Ik wilde steeds iemand beter worden.' De kinderlijke 'diefstal' van een broodje dat zonder toestemming van de ouders van huis is meegenomen, zal later worden omschreven als Sint- Augustinus die de peren steelt...

Tijdens de middelbare school zal ze blijven streven naar geestelijk leven. Ze wijdt de weg naar school, 4 km verderop, aan gedachten over God, en de terugkeer naar huis aan observaties van de natuur en herhaling van haar lessen.

[bron]