storm stil
13 juli 1937
Vannacht heeft er een vreselijke storm gewoed.
Ik boog mijn gezicht laag bij de grond
en begon de Litanie van alle Heiligen te zeggen.
Tegen het einde van de Litanie werd ik zo slaperig
dat ik het gebed op geen enkele manier af kon maken.
Toen stond ik op
en zei tegen de Heer:
'Jezus, kalmeer de storm!
Want Uw kind kan niet langer bidden
en het is zwaar van de slaap.'
Na deze woorden gooide ik het raam wijd open
zonder het zelfs met haken vast te zetten.
Zuster N. zei toen tegen mij:
'Zuster, wat ben je aan het doen!
De wind zal het raam zeker losscheuren!'
Ik zei haar dat ze in vrede moest slapen
en meteen ging de storm volledig liggen.
De volgende dag spraken de zusters
over 'het plotselinge bedaren van de storm'
zonder te weten wat dit betekende.
Ik zei niets
maar dacht alleen maar:
'Jezus en de kleine Faustina weten wat het wel'...
[db1197]
Reacties
Een reactie posten