nachtgebed

19 december 1936

Vanavond voelde ik in mijn ziel 

dat een bepaald persoon mijn gebed nodig had. 

Onmiddellijk begon ik te bidden. 

Plots realiseer ik me innerlijk

en ben me ervan bewust... 

wie de geest is die dit van mij vraagt. 

Ik bid totdat ik vrede voel.

Er is grote hulp voor de stervenden in deze rozenkrans [v Barmhartigheid]. 

Ik bid vaak om een intentie die ik innerlijk heb geleerd. 

Ik bid altijd totdat ik in mijn ziel ervaar 

dat het gebed effect heeft gehad.

Vooral nu ik in dit ziekenhuis/sanatorium ben...

ervaar ik een innerlijke gemeenschap met de stervenden

die mij om gebed vragen wanneer hun pijn begint. 

God heeft mij een wonderbaarlijk contact met de stervenden gegeven! 

Sinds dit ook vaker voorkomt, heb ik het kunnen verifiëren. 

Zelfs tot op het exacte uur.

Vandaag werd ik plotseling om elf uur 's avonds wakker 

en voelde duidelijk de aanwezigheid naast mij 

van een geest die mij om gebed vroeg. 

Een of andere kracht dwong mij

eenvoudigweg om te bidden. 

Mijn visioen is puur geestelijk

d.m.v. een plotseling licht/inzicht

dat God mij op dat moment schenkt. 

Ik blijf bidden totdat ik vrede in mijn ziel voel. 

En niet altijd even lang. 

Want soms gebeurt het, dat ik met één Weesgegroet al vrede heb. 

En dan zeg ik het De Profundis/Uit de diepten roep ik U

en bid niet langer. 

En soms gebeurt het dat ik het hele rozenhoedje bid

en dan pas vrede voel.

 

Ik heb ook ontdekt dat als ik me gedwongen voel om langer te bidden

dat wil zeggen, innerlijke onrust ervaar... 

dat dan de ziel een grotere strijd ondergaat

een langere laatste kwelling...

Zo heb ik de exacte tijd geverifieerd: 

ik heb een wekker en ik kijk hoe laat het is. 

De volgende dag, als ze me vertellen over de dood van die persoon, 

dan vraag ik naar het tijdstip, en dat komt precies overeen, 

net als de duur van de laatste pijn van de persoon. 

Ze zeggen tegen mij: 

'Die en die persoon is vandaag overleden, 

maar ze is snel en vredig overleden.' 

Het komt soms voor 

dat de stervende zich in het tweede of derde gebouw verderop bevindt, 

maar voor de geest bestaat er geen ruimte. 

Het komt wel eens voor 

dat ik op de hoogte ben van een sterfgeval enkele honderden kilometers verderop. 

Dit is verschillende keren gebeurd met betrekking tot mijn familie en verwanten 

en ook zusters in de religie, en zelfs zielen die ik tijdens hun leven niet heb gekend.

[834-835]