zofia tajber 3

Wanneer Zofia na haar afstuderen aan de middelbare school

haar idee onthult om een ​​klooster binnen te gaan

uit haar familie zich daartegen.

Haar ongelovige broer

geeft Zofia 'wijze' atheïstische boeken van Voltaire en Nietzsche

om haar het leven in een klooster 'uit het hoofd te praten'.

Slechte gesprekken over kerk en priesters doen de rest,

ze ondermijnen Zofia's geloof en zorgen voor buitensporige kritiek

op elke autoriteit, waaronder die van haar vader.

Zofia stopt met bidden.

Het enige dat voor haar overblijft, is de liefde voor de natuur en kunst.

De Schepper heeft haar muzikale talenten niet gespaard: 

ze zingt met een prachtige sopraan.

Op zoek naar geluk in de kunst

wijdde ze zich dan ook aan muziekstudies en zangoefeningen

beginnend in 1911 in Kiev en ze voltooiend in Berlijn en Warschau.

Helaas is ze teleurgesteld

wanneer ze steeds meer onenigheid en leegte in zichzelf ontdekt.

Bovendien stelt ze vast dat haar individualiteit dermate geïsoleerd is

dat zij met niemand een bijzondere vriendschap kan aangaan.

Dit dilemma wordt onderbroken

door het uitbreken van de Wereldoorlog

en de staatsgreep in Rusland, die Rusland zelf tot in de kern doet schudden. 

Wat Zofia nu ziet en hoort, begint op zijn beurt haar overdreven verering van het menselijk vernuft en haar geloof in onbeperkte wilskracht in twijfel te trekken. 

Ze begint haar opvattingen te herzien

en dit brengt haar ertoe te hervinden

waar ze als kind al van droomde.

[bron]